Uno

Eén zoekt, vol hoop
De weg die dromen
Hem beloofden in zijn verlangen
Hij weet dat de strijd wreed is
En zwaar, maar hij vecht en bloedt
Voor het geloof dat hem vasthoudt
Eén sleept zich voort tussen doornen
In zijn verlangen om zijn liefde te geven
Lijdt en verwoest zichzelf tot hij begrijpt
Dat hij zonder hart is achtergebleven
Prijs van de straf die hij betaalt
Voor een kus die niet komt
Of een liefde die hem bedrog
Afgemat van het liefhebben en het huilen
Zoveel verraad!

Als ik het hart had
(Het hart dat ik gaf)
Als ik zoals gisteren
Zou kunnen willen zonder te voelen
Is het mogelijk dat ik jouw ogen
Die hun genegenheid naar me schreeuwen
Zou sluiten met mijn kussen
Zonder te denken dat ze zoals die
Andere ogen waren, de perverse
Die mijn leven verwoestten
Als ik het hart had
(Hetzelfde dat ik verloor)
Als ik degene die gisteren
Het verwoestte zou vergeten, en jou kon liefhebben
Zou ik me omarmen met jouw illusie
Om te huilen om jouw liefde

Maar God bracht je naar mijn lot
Zonder te denken dat het al te laat is
En ik weet niet hoe ik van je moet houden
Laat me maar huilen
Zoals degene die in leven lijdt
De marteling van het huilen om zijn eigen dood
Puur zoals je bent, zou je
Mijn hoop met jouw liefde hebben gered
Eén is zo alleen in zijn pijn
Eén is zo blind in zijn verdriet
Maar een wrede kou
Die erger is dan haat
Doodpunt van de zielen
Vreselijke graf van mijn liefde
Vervloekt voor altijd en heeft me beroofd
Van alle illusie