El Guero Bastidas

Onopgemerkt, discreet en zonder geluid, zo is de vriend,
Hij lijkt niet op een mafioso, maar dat is zijn lot,
Hij weet te werken, helpt een vriend en steunt zijn mensen,
Vriendschappen zijn schaars, maar onder hen is die van Vicente.

Ik ben niet zo klein, ook niet zo groot, maar ik ben een blanke,
Ik groet de klik van M en ook die van de kleine,
De 6 is een goede maat die het werk daar aan de grens schoonmaakt,
Nummer 1 is een serieuze vriend die niet overhaast is.

De muren praten, daarom doe ik mijn klusjes stilletjes,
Bij confrontaties heb ik een vrouw daar in Sonora om de tuin geleid,
Nummer 11 gaat de strijd aan met bazooka, granaat en pistool,
Dat zijn dingen die gebeuren, de valkuilen van het vak van het laatste uur.

Er zal geen geweld zijn, maar bemoei je niet, luister naar je instinct,
Prachtige vrouwen, een blik die uitdaagt, een super aan de riem,
Hij lijkt rustig en feesten vaak als hij even vrij is,
Hij heeft belangrijke contacten en bescherming met zware kalibers.

Bastida in het zwart, de dood kleedt zich als hij een jas zoekt,
Ik maak me ook klaar en schmink me alleen voor de paarden,
En om te werken of een goede klus te regelen, ben ik vooruitgekomen,
Ik reken op de betaling en de steun van de grote jongens.

Ik ga, maar niet zonder eerst duidelijk te maken dat ik Sinaloense ben,
Om precies te zijn, ik kom uit Culiacán, waar dappere mannen zijn,
Ik moet alert zijn en op alles letten, ik ga naar boven,
Maar als ik terugkom, ga ik feesten, daar is geen twijfel over.