A Ponte

Huil
Leg je hart op tafel
Huil
Je eeuwenoude verdriet
Haal je hart uit de modder
En huil
De heilige pijn en de profane pijn
Dat God degene beschermt die huilt
Voor al het menselijke verdriet

De man is altijd alleen
Het einde is altijd stof
Niemand ontsnapt aan de knoop
Die het leven ooit maakt
Daarom huil in vrede
Want de traan die valt
Is de brug tussen niets
En een ander leven meer

(En God beschermt degene die huilt)