Vivere Tutte Le Vite

Elisa

Leven Alle Levens

Liggend in het daglicht
Met ogen verzonken in de wereld
Zonder meer melancholie die me wegvoert
Zelfs niet het idee
Er is niets dat ik zou veranderen
Ik dacht er al een tijdje over na
Sinds ik me niet meer druk maak
Over wat ik niet heb, wat ik niet heb

En ik wil niet alle levens leven
Elk plekje in de wereld zien
Elke keer winnen, altijd sterk zijn
Er zonder krassen op mijn huid uitkomen
Elk limiet zien vervagen
Mijn angsten steeds zwakker
Laat me geen enkel blaadje ontglippen dat beweegt
Ah ah ah ah, ah ah ah ah, ah ah ah ah

En ik zag je in dat halflege café
En ik keek naar je tussen de heupen van een Barolo, hey
Je keek niet naar me, maar je zag me wel, en niet een beetje
Ik schiet een duif met een halve trap mis
Dan, ga ik je in de offside, steel een kus en breng het je
Zij zegt dat het niet mag, drinkt een beetje Moscow Mule
Op de radio was 'Kan ik, kan ik, kan ik, kan ik'
Ik zou je twee honderdduizend likes geven op die foto
Corso Trieste, kleine deugniet

Je bent 18 jaar
Je dialect uit Cremona staat je goed
Het past mooi bij dat van mij uit Rome
Ze maakt me belachelijk, zegt: 'Gne gne gne gne'
Laten we sushi gaan eten en jij eet de edamame
Ik die altijd voor amatriciane ging
Ik hoop dat als het privé-nummer op je telefoon verschijnt
Jij opneemt

Weet je wat het is
Het is dat er niets te verliezen is
Weet je wat het was, weet je wat het is
Het is veel groter dan jij
Je moet het nemen
Zoals het was, zoals het is