La Maleta (part. Lucas Dangond)

Oh, het kon niet meer
De ziel is zo moe van het zwerven
Zoeken naar geluk
De tijd heeft het verbruikt en het was al te zien

Oh, wat kon ik nog verwachten
De bron is opgedroogd
Hoeveel ik ook probeerde het ongelukkige paard te drijven
Op een dag stortte het in en zo bleef ik voor jou

Wat een verdriet en wat een woede
Weten dat je alles hebt gegeven
Ik heb meer dan de helft van mijn leven besteed aan jou beschermen
En het is te laat geworden

Hoe doet het pijn om verliefd te zijn
Maar geen manier te vinden
Ik wilde je de hemel geven
Maar niets maakt je blij

Ik pak mijn koffer, ik ga weg
Want niemand zal veranderen wie ik ben

Oh Heer, ik vraag je alleen
Geef me de kracht om door te gaan
Jij koos een pad voor mij
En nu weet ik niet eens waar het heen gaat

Ik wil geen vergeten meer
Ik wil geen gevechten meer
Als je niet gelukkig bent met mij
Is het beter dat ik ga

Oh, het kon niet meer
Het hart wist het niet
Zonder iets te voelen met zoveel eenzaamheid
Kon ik niet eens meer slapen
Op een dag raakte ik het zat

Ik zie de zee
Vanuit een hotelkamer
Ik ben jaloers op die rust
Ik droom er ook van, maar met jou kwam het niet

De persoon die wilde
Je naar de sterren brengen
Degene die droomde van je liefde
Maar stierf in de poging
Ontving alleen marteling
En stukjes verdriet
Vandaag, nu je ziet dat ik vertrek
Doet het je pijn, dat gevoel

Ik pak mijn koffer, ik ga weg
Want niemand zal veranderen wie ik ben

Oh Heer, ik vraag je alleen
Geef me de kracht om door te gaan
Jij koos een pad voor mij
En nu weet ik niet eens waar het heen gaat

Ik wil geen vergeten meer
Ik wil geen gevechten meer
Als je niet gelukkig bent met mij
Is het beter dat ik ga