La de García Márquez

Vraag een koffie en wacht op me
Want ik kom te laat aan
Zoals altijd overal

Ik heb het boek dat je wilde lezen
Dat van García Márquez
Waar ik je over vertelde in het park

Ik ben bijna daar, nog even
Verlaat me niet
Ik weet dat ik onbetrouwbaar ben, ook een beetje gek
En wat ik van gekte heb, is voor jou

Kijk uit het raam, ik ben er
Wat heb ik zin om je te omarmen
En even stil te staan

Je had weer een slechte dag
Je ziet eruit als een puinhoop
Ik zie alleen maar kunst

Wat is het leven toch vreemd
Dat ons hierheen heeft gebracht
Ik kom overal te laat, maar kijk
Ik kwam op tijd om jou te leren kennen

Wil je een koffie?
Hoe gaat het?
Ben je verliefd?

Het is heel moeilijk

Wat?

De liefde
Hoe kun je liefhebben zonder te bezitten?
Hoe laat je iemand van je houden zonder dat je geen lucht meer krijgt?
Liefde is een excuus om de ander in bezit te nemen
Om zijn leven in jouw leven te veranderen

Eigenlijk denk ik dat je bang bent
En als je bang bent, is het omdat er iets heftigs met je aan de hand is
Bijna altijd is de fout die we maken
Dat niets van de ander zo belangrijk kan zijn als datgene wat wij voelen
Willen dat de ander is zoals wij willen dat hij is en niet zoals hij is
En wanneer we ons bewust worden van de fout, is het soms te laat
Maar wees niet bang

Het is een ingewikkeld verhaal

Wat is het leven toch vreemd
Dat ons hierheen heeft gebracht
Ik kom overal te laat, maar kijk
Ik kwam op tijd om jou te leren kennen

Om jou te leren kennen