Manuel

Als het ruikt naar vers fruit, naar net gewassen lakens,
Begint deze reis die net gaat starten,
Als alles nieuw lijkt en je bang bent om te duiken,
En je het verschil tussen droom en werkelijkheid niet ziet.

Wanneer je merkt dat ze om je geven, en je in lachen uitbarst,
En je geniet van hoe fijn het is,
En wanneer je huilt van frustratie, en de ongeduld je opvreet,
En je wanhopig bent omdat je het niet kunt bereiken.

Want het leven is meer leven, manuel,
Als je leeft alsof het de laatste keer is,
Er is meer leven in die dingen die je niet ziet.

Voor als de kou komt, voor als je nog slaapt,
En het lijkt alsof je niet kunt rusten,
En het einde van de onschuld je laat zien dat het leven
Zowel mooi als lelijk is.

Het heeft net zoveel vreugde als verdriet,
De grens tussen leugen en waarheid is zo smal,
Het heeft net zoveel goedheid als kwaad,
En uiteindelijk is wat jij hebt hetzelfde als wat je geeft.

Want het leven is meer leven, manuel,
Als je leeft alsof het de laatste keer is,
Er is meer leven in die dingen die je niet ziet.

Als je een tweede uitvindt, en om deze wereld lacht,
En elk moment benut om te vliegen,
Tegen de wind en stormen in, zo zeker omdat je weet
Dat er altijd een plek is om te landen.

En de lentes zullen voorbijgaan, met hun lachen en hun verdriet,
En er zullen altijd momenten zijn om terug te kijken,
Om te leren van wat je hebt gedaan, en hoewel je denkt dat ik ver weg ben,
Vergeet niet dat je op mij kunt rekenen.

Want het leven is meer leven, manuel,
Als je leeft alsof het de laatste keer is.
Er is meer leven in die dingen die je niet ziet.
Want het leven is meer leven, manuel,
En je realiseert je dat hoe meer je weet, hoe meer je nog te leren hebt,
En het is nooit te laat, er is altijd tijd als je wilt, manuel...