Lo Mal Que Estoy y Lo Poco Que Me Quejo

Hoe slecht ik me voel en hoe weinig ik klaag
Hoe slecht ik me voel en hoe weinig ik klaag

Altijd sta ik op met mijn voet die naar de grond kijkt
De stem, stil, groet me van ver weg
Ze geeft me haar stilte maar ik doe alsof ik het niet hoor
Kijkend naar mezelf in de spiegel

En de spiegel geeft me zijn reflectie zonder de mijne
Ik accepteer het, en ga verder, maar ik vertrouw het niet
Ik stel mezelf een diagnose zonder enige succes
Dus raak ik in de put

Hoe slecht ik me voel en hoe weinig ik klaag
Hoe slecht ik me voel en hoe weinig ik klaag
Ik heb mijn ziel in quarantaine en mijn lichaam is kapot
Wat een pijn, wat een verdriet en wat een kwelling

Ik ga de stoepen op, mijn stappen zijn niet in harmonie
De koffer vol met kiezelstenen
De glimlach ondersteboven van het zoveel trappen lopen
Zonder ergens te komen

En het verhaal bekritiseert me omdat ik altijd lijd
Ik zeg tegen hen: "arm degene die zijn tranen verbergt"
Een baksteen kan niet huilen
Maar hij houdt ook niet goed het ritme

Hoe slecht ik me voel en hoe weinig ik klaag
Hoe slecht ik me voel en hoe weinig ik klaag
Ik heb mijn ziel in quarantaine en mijn lichaam is kapot
Wat een pijn, wat een verdriet en wat een kwelling

En hoe zeer het leven me pijn doet
En de dokter heeft me gezegd dat ik moet twijfelen
Aan de meest ware waarheid, dat ik te laat bij het graf kom
En dat ik voor elke nieuwe pijn een placebo moet zoeken

Mijn ezel, mijn ezel lijdt aan de liefde
Omdat niemand van hem houdt, alleen ik hou van hem
En de pijn groet me wanneer ik het hardst lach
Mijn hart is vol met herstelwerk

Mijn ezel, mijn ezel lijdt aan de liefde
Omdat niemand van hem houdt, alleen ik hou van hem
En de pijn groet me wanneer ik het hardst lach
Mijn hart is vol met herstelwerk

Chin pon