Zamba Del Pañuelo

Als je naar de lange wegen kijkt
waarlangs mijn treurige spoor is gegaan
zie je dat het zijn bloemen bevlekt
met levend bloed van mijn lijden.

Als je naar mijn zoete gitaar luistert
zal ze je in haar dromen vangen
je schaduw zal een sjaaltje zijn
boven de zamba die al vertrekt.

Als je, als je loopt, meisje
op een dag mijn ogen je zien passeren
zal de tranen die ik huil
in de paden tot bloei komen.

Mijn stem en de jouwe verloren
vergaan in de vergetelheid van gisteren
mijn verdriet, als een sjaaltje,
huilt in de zamba zijn avond.

Mijn verdriet en jouw trage herinnering
omdat je me niet wilt, willen ze al
mijn verdriet geeft zijn verdriet
en jouw herinnering zijn eenzaamheid.