AnDaLuCiA

Gisteren had ik een droom, ik wilde niet ontwaken

ik zag mezelf in een willekeurige binnenplaats,

met balkons vol grind en gebroken trappen

van leuningen bedekt met klimop,

de houten poorten en een geur van vocht,

een oude vrouw zat in een schommelstoel,

die nauwelijks een tafel wiegt,

een klein stoeltje van riet, een paar jaar van oorlog en vreugde,

een sinaasappelboom in het midden

en het gevoel van Andalusië, Andalusië.

Land van grote dichters

maar wie kan me tegenspreken

dat, als je Andalusisch bent, je nooit een letter hebt geschreven,

wie heeft zich niet doordrenkt met zout

als we tussen bergen, velden en zeeën hebben om te geven.

In een eenzaam park met de maan als getuige

dromen twee verliefden,

zwaluwen die in de dakgoot nestelen

een fontein waar de modder zich verzamelt

paard, gitaar, wijn en wagen

en het gevoel van Andalusië, Andalusië.

Kom met me mee om te leven

ik heb een hut aan een rivier vol rozen en jasmijn.