Bajo La Misma Piel

Ik kan niet eens ademhalen,
Jouw glimlach verlichtte
Elke ruimte om ons heen,
Ik liep zonder jou te vermoeden,
Dat met alleen een blik op jou
Ik al begon te vallen.

Toen je wegging, besefte ik,
Dat er iets in mij veranderde,
Dat mijn leven eindelijk betekenis had,
En jou vinden werd een obsessie.

Ik heb nachten zonder te kunnen slapen,
Ik voel dat ik ziek ga worden,
Sindsdien rust ik niet,
Want nu denk ik alleen aan jou.

Je staat precies naast me,
En zonder te kunnen praten, bewonder ik alleen,
De zoetheid van jouw mooie ogen,
De illusie van mijn eerste liefde.

Ik heb zo vaak van dit moment gedroomd,
Ik wil de tijd gewoon stilzetten,
En je zeggen dat ik voor jou heb,
De passie onder dezelfde huid.

Ik ben bang om alleen te zijn,
Om je nooit meer te hebben,
Om een leegte zonder jou te leven,
Dat iemand anders jouw hand pakt,
Dat ik voel dat ik je kwijt ben,
Dat je er niet meer bent.

Toen je wegging, besefte ik,
Dat er iets in mij verging,
Dat zonder jou in mijn leven er geen betekenis is,
En de rust werd een woestenij.

Ik heb nachten zonder te kunnen slapen,
Ik voel dat ik ziek ga worden,
Sindsdien rust ik niet,
Want nu denk ik alleen aan jou.

Je staat precies naast me,
En zonder te kunnen praten, bewonder ik alleen,
De zoetheid van jouw mooie ogen,
De illusie van mijn eerste liefde.

Ik heb zo vaak van dit moment gedroomd,
Ik wil de tijd gewoon stilzetten,
En je zeggen dat ik voor jou heb,
De passie onder dezelfde huid.

Ik heb zo vaak van dit moment gedroomd,
Ik wil de tijd gewoon stilzetten,
En je zeggen dat ik voor jou heb,
De passie onder dezelfde huid.