Mariana, Mariana

Mariana, Mariana
waar is je witte rok
je jurk met takken
waar is je verdrietige glimlach
waar zijn je beige kousen
je lak schoenen
waar zijn je boze ogen
die me veroordelen voor wat ik niet deed

Mariana, Mariana
Mariana, antwoord me
waar is je gebruinde lichaam
dat mijn rust verstoort
waar zijn je handen, je angst
je geheim en mijn schrik
waar zijn die heldere nachten
waarin ik zo verstrikt raakte

Mariana, Mariana
doe me een plezier en laat me
je vlechten, je charme
die ik bewaarde om mezelf te bedriegen
ik neem afscheid op de reis
maar ik ga niet zonder je te roepen
Mariana, Mariana
Mariana, Mariana