Un refrain courait dans la rue

In de liefde is er trots
Kunnen zwijgen, met waardigheid
Weten wanneer je moet gaan
Je pijn verbergen met een lach
En ik dacht terwijl ik liep
Dat ik op tijd was weggegaan
Als mijn hart wanhopig is
Zal het me niet zien huilen

Een refrein liep door de straat
Duwend tegen de voorbijgangers
Die zich een weg baanden door de drukte
Met een uitnodigende toon
Ik stond op zijn pad
Hij stopte voor mij
En zei me wijs te zijn
"Je bent verdrietig, mijn God, waarom?
Kom, en stap in mijn lied
Er zijn mooie jongens...
Gooi je verdriet in de goot
En draai hem de rug toe..."

Je couplet moet vrolijk zijn
Laten we het over mei hebben
Over bomen in lila jurken
En de zomer die in hopen groeit
Er zijn viooltjes, een balkon
Een oude dichter zingt een lied
Mijn jurk is besmeurd met zon
Ik bewaar het voor mijn ontwaken

Een refrein liep door de straat
Duwend tegen de voorbijgangers
Die zich een weg baanden door de drukte
Met een uitnodigende toon
De mensen op zijn pad
Keken elkaar verbaasd aan
Stopten met hun geklets
"Wat is dit voor een ongepaste?"
Ja, maar de melodie was aanstekelijk
En de woorden uitnodigend
En vooral, er zat in
Lachen van dichtbij...

Als deze melodie die door de straat loopt
Jullie zorgen kan verdrijven
Kom dan binnen in de drukte
Er is ruimte als je duwt...