Le rendez-vous

Ze waren met z'n drieën op de afspraak
Die elkaar aankeken met gekke ogen
Ze waren met z'n drieën op de hoek van de straat
Maar één was niet verwacht
Ze waren met z'n drieën die goed wisten
Dat één van hen in zijn hand had
Wat van een mei-hemel
Een rouwhemel voor altijd kon maken

Één te veel…
In dit korte moment
Waarin een nieuw verhaal
De plek van een ander innam
Één te veel…
Dat één uitgestoken arm
Kan laten liggen
Tussen de mensen die voorbijgaan

Ze waren met z'n drieën op de afspraak
Die elkaar aankeken met gekke ogen
Ze waren met z'n drieën die goed wisten
Dat alles in één hand lag

"Hoe hield ik van haar…
Hoe hield zij van mij…
Wat een mooie uren..."
Dacht degene die uit het verleden kwam
"Hoe houd ik van haar…
En hoe houdt zij van mij…
Dat is het waard om voor te sterven..."
Dacht degene die haar had vervangen
Maar zij… Maar zij…
Waar dacht zij aan?
In dit moment waarin alles kan vervagen…

Ze waren met z'n drieën op de afspraak
Die elkaar aankeken met gekke ogen
Ze waren met z'n drieën op de hoek van de straat
Maar één was niet verwacht

En die wist heel goed
Dat het verleden er niets aan kon doen
Dat de toekomst sterker is
Sterker dan alles en dan de dood

En plotseling… zakte de arm
Wie kon een liefde die op het punt stond te ontstaan
Stoppen?
Geluk kan nog steeds dansen
En dit leven kan zingen
Wie kon dat niet meer zijn…

Ze waren met z'n tweeën op de afspraak
Die gelukkig en gek weggingen
Naar hun zon zonder de ander te zien
Die alleen in zijn nacht terugkwam…