Entre Saint-Ouen et Clignancourt

Ik heb bloemen verkocht op de terrassen
Toen ik zeventien was
Maar het leven draait, de tijd verstrijkt
Ik heb nu geld
Nou! Ondanks mijn bankrekening
Mijn auto, mijn sieraden
Voelt het soms alsof er iets ontbreekt
Ik heb ineens een dip.

Tussen Saint-Ouen en Clignancourt
Af en toe moet ik een rondje maken
In de buurt
Dan vind ik al mijn verleden terug
De lucht zo zacht, de harde stenen
Het gele gras
En ploeterend in de beekjes
Bendes van kinderen, half schoffies
Half faunen
De geur van friet en seringen
Bij het rillen vind ik dat allemaal terug
In de buurt.

Naar mijn mening weten de mensen in de wereld
Niet hoe ze liefde moeten maken
Op het kritieke moment komen ze met
Verhalen, met gebabbel
Dus diegenen die zoals ik weten
Wat een man is, een echte,
Die denken: een kerel, snel
En ik haal het in.

Tussen Saint-Ouen en Clignancourt
Af en toe moet ik een rondje maken
In de buurt
We gaan naar de grote Léon,
Terwijl de accordeon speelt,
Een oude Beaune
Het is de lente en het is avond
Rustig en sterk, voor de bar
Zitten de jongens
En uit de groep kunnen we gewoon kiezen
Om al onze verlangens te stillen
In de buurt.

Soms mengt het hart zich er ook in
En om beter te horen
De stem die zegt: "Meisje, wat ben je mooi"
Sluiten we onze ogen
Maar we leven van liefde en water
Alleen in bepaalde romans
Dus snel maken we ons weer uit de voeten
Zonder langer te dromen.

Tussen Saint-Ouen en Clignancourt
Ben ik gisteren teruggekomen voor een rondje
In de buurt
Wat een verandering heb ik gevonden
We slopen overal
Wat een cycloon...
Geen bosjes meer, geen houten huisjes meer
Geen van die liedjes die voor mij waren
Een aalmoes
En voor mijn verwoeste herinneringen
Heb ik alleen in de nacht gehuild
In de buurt.