Celui qui ne savait pas pleurer

Het is het verhaal van een gewone man
Die nooit had kunnen huilen
Hij had er de middelen niet voor
Toch had hij het graag gewild

Want huilen, dat verlicht je
En het brengt balsem in je hart
Maar hij was te oud geworden
Om verdriet uit zijn hoofd te leren

Hij probeerde zich te concentreren
Om zich onverwachts te ontroeren
Maar nee, hij kon niet huilen
En dat maakte hem verdrietig

Om dat kleine moment te kopen
Waarin je echt ongelukkig bent
Maakte hij zichzelf problemen
Uitvond hij serieuze zorgen

En daarvoor wist hij hoe hij het moest aanpakken
Te oordelen naar zijn verleden
Hij had zelfs geprobeerd zich op te hangen
Bewijs dat hij niet van grappen hield

Wanneer er een mooi ongeluk kwam
Maakte hij meteen indruk op het ongeluk
Maar hoe hard hij ook zijn hart brak
Hij kon geen traan vinden

Het ging hem plotseling voorbij
Toen hij bij een fontein kwam
Waar de lente zich opfriste
Een meisje dat verdriet had

In haar kleine schort van stof
Huilde ze als een kind
Hij zag haar ogen vol sterren
Dus deed hij hetzelfde

Een man zoals hij, dat is niet gewoon
Want hij was niet zoals wij
Omdat, om verdriet te hebben
Hij het verdriet van anderen nodig had

Het meisje was helemaal alleen in de wereld
Helemaal alleen overdag, helemaal alleen 's nachts
En vooral, ze was blond
Dus nam hij haar mee

Hij is blij omdat zij
Hem heeft geleerd te huilen
Maar de les was te mooi
Het meisje heeft ook alles verpest

Hij is heel ongelukkig geworden
Bedrogen meer dan hij verdient
En elke dag huilt hij een beetje
Nu hij het weet, geniet hij ervan