Mi niña

Vanmiddag trouwt mijn meisje
Ik weet niet of ik moet lachen of huilen
Kom op, kapster, maak haar niet mooier
Dan ze al is
Kom op, want haar vriend wacht op haar
Dat mijn arm haar naar het altaar brengt
Want de priester steekt de kaarsen aan

Bij het voorbijgaan keek ze naar haar kamer
En een beetje begon ze te huilen
En een beetje begon ze te huilen
Zonder het te willen hielp mijn arm
Haar uit het nest te komen en te vliegen

Met welke kunst gaf haar grootmoeder
Wat ze kon verzamelen
Haar moeder, ik kan haar niet vinden
Laat maar, ze zal wel redenen hebben
Om even terug naar haar kamer te gaan
Ze weet niet of ze moet lachen of huilen
Ze is gek van het huwelijk

En haar zus heeft een spijkerbroek omgedraaid
Die ze een tijdje geleden in haar kamer liet liggen
Die ze een tijdje geleden in haar kamer liet liggen
En weer keek ze in de spiegel
Om te zien wat ze zo vaak had gedroomd

Vanmiddag weet ik niet wat ik haar moet zeggen
Wanneer de jongen komt om me te omhelzen
Misschien zeg ik, dat als
Ze ja heeft gezegd bij het altaar
Dat hij haar moet liefhebben zoals op de eerste dag
En zo niet, dat hij haar weer moet laten gaan
Zoals altijd naast mij

Of is de omhelzing genoeg
Voor het leven dat ze gaan beginnen
Voor het leven dat ze gaan beginnen
En proosten met een klap van een glas
Want thuis is er al één meer

Bij de deur van het huis
Staan de buren te kijken hoe het gaat
Zij, die haar als kind in de tuin
Hebben zien spelen
En in haar rok bleef ze slapen
Zij weten niet of ze moeten lachen of huilen
Wanneer ze in het wit naar buiten komt

En zelfs de priester heeft een andere kaars aangestoken
Toen hij zag hoe mooi ze is
Toen hij zag hoe mooi ze is
En een wolk van rijst bij de deur
Zei me, je meisje gaat weg

Vanavond weet ik niet of ik in slaap moet vallen
Of een tijdje moet gaan zitten wachten
Of een tijdje moet gaan zitten wachten
Of duizend keer aan de maagd moet vragen
Dat ze zonder mij niets tekortkomt