Adiós Lunarcito

Hoeveel zou ik geven voor die geluk dat me inspireert
En te genieten van de vreugde van iets onvergetelijks in mijn leven
En vandaag heb ik het net verloren, maar het lijkt me onwerkelijk
Vaarwel mooie zonsopgang, mijn ziel is verduisterd

Vaarwel, zwart maanlichtje, ze nemen je mee, ze scheiden je van mij
Oh! Lippen van karamel waar ik zoveel zoetheid voelde
Ik weet dat ze niet ver weg zijn, ik weet dat ze hier zijn gebleven
En daarom ben ik bang om ze te zien, want ik neem ze weer voor mezelf
Ze hebben je van eigenaar laten veranderen, oh! Alleen om me te laten lijden

Jomanda, laat me
Ik wil nog even leven
Om te kunnen bewijzen
Dat wat ik voel echt is

Misschien vind ik je weer, mijn liefde
Na een tijdje
Misschien vind ik je weer, mijn liefde
Na een tijdje

Omdat ik zo sentimenteel ben, neem ik alles ter harte
En van al dat gevoel begin ik te huilen
Of het nu goed of slecht is, maar ik ben een man van respect
Want ik kan echt niet verbergen wat ik van binnen voel

Zo mooi als ze is, ik die haar zo graag had
Vandaag krijg ik een klap, mijn eer ligt op de grond
Ik ben een goed persoon, maar ze begrijpt me niet
Dat God de tijd zegene, want het was zijn wil en niet de mijne
Nu wacht ik op de ouderdom, maar altijd hoopvol op de glorie

Jomanda, laat me
Ik wil nog even leven
Om te kunnen bewijzen
Dat wat ik voel echt is

Misschien vind ik je weer, mijn liefde
Na een tijdje
Misschien vind ik je weer, mijn liefde
Na een tijdje