vanitas

Op dat moment begrijp je het
Er is bewustzijn
Dat is onbewustzijn
De sombere gevoelens
Kan ik niet begrijpen, dwaal ik rond, verloren

Met mijn eigen woede sluit ik mijn ogen
Verspreid ik vergif en maak ik stront
Wat is de mens, ik begrijp het niet en ben in de war
Zelfs dat bedriegen en verraden is buiten mijn bewustzijn

Zware dagen vol zonden
Zijn te vinden in roestige klanken

Als ik zelfs de vrolijke deur openbreek
Word ik wakker uit de droom
Als ik het uit elkaar trek, de onrijpe ellende

Ik wil je in stukken snijden en je als afval weggooien

Dat is als een stortplaats
Waar het moeilijk is om te redden
De fouten van de dagen kunnen niet worden teruggedraaid, een angstige verleden
Slaap nu maar
Naar de hel.