Pian Pian

droom mengt zich met de waarheid
verborgen liefde schrijft zich langzaam neer
herinneringen worden steeds sterker
jouw ogen stralen als de maan

langzaam
langzaam
om jou
te veranderen
in de liefde die zoet is
terug naar de verlangens van het hart
langzaam
langzaam
niet weten
niet vragen

de maan brengt de duisternis met zich mee, jij bent de schaduw die me omarmt
jij bent mijn hart, zo vol en warm
in de warme mensenwereld
liefde die niet te verwoorden is
komt voort uit de pijn van de drukte
ik ben nog niet klaar met het afbetalen van mijn schuld

de wind blaast door de takken
de bloemen bloeien, maar de hoop is verloren
vraag niet om verandering in de wereld van mijn hart
wanneer de storm komt, zie ik jou
veranderend, verwarrend, mijn nieuwe verlangen
bloemen bloeien, maar de eenzaamheid blijft
ik kan niet stoppen met het kijken naar jouw ogen

langzaam
langzaam
zoals de tijd
verandert
in dromen die steeds dieper gaan
verandert in woorden
langzaam
langzaam
als de wind
achtervolgt de maan

de avond valt, alles wordt rood
ik kan je niet vergeten, zelfs niet in mijn dromen
jij bent mijn hart, zo vol en warm
in de warme mensenwereld
liefde die niet te verwoorden is

komt voort uit de pijn van de drukte
ik ben nog niet klaar met het afbetalen van mijn schuld
de wind blaast door de takken
de bloemen bloeien, maar de hoop is verloren
vraag niet om verandering in de wereld van mijn hart