Nadezhda

Er is geen kracht meer, geen gevoel van pijn
Een ziel die door verdriet is verscheurd, als larven van een vlieg
Alles rolt de afgrond in, en dat is niet de eerste keer
En de betekenis van vriendschapszinnen is nul en niets meer
Alles is aan iemand gegeven, verloren, verkocht
En het hart, door bloed doordrenkt, wordt geserveerd bij het avondmaal
Er is alleen maar vuil op de bodem van de zakken van de kleren
En een gevoel dat iets lijkt op hoop.

Zij hoort de stappen, ze worden steeds stiller en stiller
Hij is weer een kraanvogel geworden en zal ergens hoger leven
Zij wacht niet op hem, ze heeft hem vergeven en huilt
En een domme vriendin maakt haar hoop belachelijk
De tijd glijdt stil weg en de naïeve leugen
Past haar mes aan de punt van haar linkerhand
Hoop was er en is gebleven, maar tevergeefs
Ze druppelt op de vloer als een rode, kleverige vloeistof.

Je was van het begin af aan alleen, maar zelfs als er een vriend is
Zal hij niet al je ellende op de handpalm van je handen zien
Hij zal niet moedig voor je zijn, als je niet oplettend bent
En hij kan niet zeggen wat jij wilde zeggen
Hij kan alleen helpen, als er iets niet klopt
Wanneer jouw ogen de wanhoop met duisternis bedekken
Wanneer tranen precies het gezicht in drie delen verdelen
En er is geen hoop meer op jezelf
Hoop - zelfbedrog, maar dat is alles wat we hebben
Ze loopt over de handen en verkoopt haar eer
Dit leugenachtige wezen blaast stof in de ogen
Verdwijnt op het moment dat ze zo nodig is
Ze zal vaak weggaan en terugkomen
Altijd de kostbare diamant op afstand houdend
Ik ben zonder hoop dood, door verdriet doorboord
Omdat ik hoopte, maar niet zeker was.