Sunset
Davichi
Zonsondergang
ik probeer je te vergeten
wanneer ik in jouw ogen kijk
verander ik in een stille geest
met een diep geluid van slaap
je mooie lach geeft me
een blik op deze eindeloze dag
ik wil niet kijken naar dat vermoeide gezicht
ik weet dat je gewoon lacht
ik ben altijd deze plek
zonder energie, als een zonsondergang
zelfs als mijn hart gebroken is, zal ik je niet vergeten
iedere seconde dat je weg bent
voel ik de ademt van de leegte
de schaduw die opkomt
het vergeten gefluister
zelfs in de verkeerde bries
wordt de dag als een prachtige herinnering
ik wil geen pijn meer voelen
ik weet dat je gewoon lacht
ik ben altijd deze plek
zonder energie, als een zonsondergang
zelfs als mijn hart gebroken is, zal ik je niet vergeten
vaarwel, ik zal je niet vergeten, het is zo vredig.
