Nazanin

Hé nazanin, hé nazanin, kijk in de spiegel naar ons
Van de schaamte van deze honderd gezichten, in de spiegel zo gevallen

Van de harde wind van het ongeluk zei je dat we ons leven kwijt zijn
Maar wat voor leven hebben we verloren? We zijn al dood van binnen

Hé nazanin, hé nazanin, kijk in de spiegel naar ons
Van de schaamte van deze honderd gezichten, in de spiegel zo gevallen

Hier was er behalve pijn en leugens, niemand die met ons samenwoonde
In mijn ballingschap, zoals ik, was er nooit iemand alleen

Liefde en gevoel en geloof, waren de waren van de markt van ellende
De handelaren in de vorm van vrienden, schaam je voor de medeplichtigen

De ballingschap was een illusie en meer, een droom zonder betekenis
Iedereen die een vriend had, heeft ons hier alleen gelaten
Heeft ons hier alleen gelaten

Hé nazanin, hé nazanin, kijk in de spiegel naar ons
Van de schaamte van deze honderd gezichten, in de spiegel zo gevallen

Ik heb met jou gehuild, in de rouw om onze vrienden
Zij die ons liefhadden, in hun huis met hun beloftes

Hé zoals ik, gevangen in mezelf, mijn leila sterft met mij
Alleen op de dag van onze dood, blijft dit verhaal hier bestaan

De ballingschap was een illusie en meer, een droom zonder betekenis
Iedereen die een vriend had, heeft ons hier alleen gelaten
Heeft ons hier alleen gelaten

Hé nazanin, hé nazanin, kijk in de spiegel naar ons
Van de schaamte van deze honderd gezichten, in de spiegel zo gevallen

Hé zoals ik, gevangen in mezelf, mijn leila sterft met mij
Alleen op de dag van onze dood, blijft dit verhaal hier bestaan

Hé nazanin, hé nazanin, kijk in de spiegel naar ons
Van de schaamte van deze honderd gezichten, in de spiegel zo gevallen