Casita Vieja

Daar achter de berg, ver van waar ik woon
Is er een geliefde plek en een schat, dat is mijn moeder
En de herinnering aan een oude casita, de plek waar ik geboren ben

Gelukkig moederhuis waar ik jarenlang
Bij mijn oude moeder was
En nu is ze alleen in de oude casita
Waar haar lente het licht van mijn bestaan was
Waar haar lente het licht van mijn bestaan was

Ik verliet mijn moeder na mijn tienerjaren
Daar, elke dag die aanbreekt in de oude casita, wordt ze ontroerd
Biddend tot de hemel, alleen voor mijn welzijn

Maar ook al ben ik afwezig, ver van dat hutje
Zal ik niet vergeten tot de dag van mijn dood
Dat zij mijn moeder is, die schat van mij
Een wezen dat onschatbaar is in genegenheid en liefde

Maar ook al ben ik afwezig, ver van dat hutje
Zal ik niet vergeten tot de dag van mijn dood
Dat zij mijn moeder is, die schat van mij
Een wezen dat onschatbaar is in genegenheid en liefde

Een wezen dat onschatbaar is in genegenheid en liefde