MULTIPLASTIKA

Verlaten van het feest met een gezicht als een multipla
De geest is schizofreen
Mijn kaak trilt
Ik ga nooit meer zo naar buiten
Zeg ik tegen mezelf, denkend aan de volgende keer

Ik neem er eentje, steek het aan en neem de vlucht
Door dit impressionistische schilderij dat ik niet begrijp
Ik zweer dat het de laatste keer is, maar ik doe het weer
Steeds weer, verdomde keer, ik zal sterven in de poging
Ik rook langzaam, wacht op het moment
Om de langverwachte aanslag op de tijd te plegen
Maar altijd kom ik weer een tegenslag tegen
Misschien ben ik niet degene die dit verhaal schrijft en
Ik vind geen oprechte liefde meer
Mijn excuses komen met mitsen
Er is alleen nog rum en joints van de dealer
Met de rekening op nul en geluk in de asbak
Een heel leven weerspiegeld in de ogen van de krijger
Die honden graven hun eigen graf
En vergeef me God, want dit wil ik niet
Nog een joint en porompompom porompopero
Giet wat wijn in de fles, maat, want ik ben weer nuchter

Ik ben geen greyhound, ik ben een pitbull die mager is geworden
Die zijn plek niet heeft gevonden, die zijn bord niet heeft gevonden
En ik blijf zoeken, maar ik vind het nergens
De zee stijgt en stijgt en ik verdrink in deze vijver
Elke dag word ik gekker, elke dag dunner
Verdomme, laat deze soldaat met rust
Want mijn borst is leeg, schreeuwt om een schot
Want ik wil niets en ik wil alles, ik ben een ongelukkige

Verdomde leven, meisje, verdomd leven
Uiteindelijk verandert alles en ik weet niet meer wat te verwachten
En ik weet niet wat erger is
En ik ga niet van de druif, ik hou ervan om over de schutting te springen
Ook al is er een deur om binnen te komen
En jouw bende komt in paniek als de gruwelijke binnenkomen
Yulen met de honden en de sneakers vol modder
En ik kom alleen maar binnen als ik weer een kwartje rook
En ik ben het zat
Kom op, maat, sinds wanneer is er geen kleur meer?
Wat moet ik met deze pijn?
Gek, ik heb geen plastika meer
Ik kauw en slik dit door zonder saus voor deze slechte smaak
Jullie missen moed, hondenzoon, om deze oorlog te beëindigen
Normaal dat ik wrok heb

Mijn maat zegt het terwijl hij het draait
Dat ik met slechte gezelschap ga
Dat ik mijn leven moet veranderen
En ik, als ik kon, zou het niet twijfelen
Maar dan, wat weet ik
Uiteindelijk stel ik het altijd uit naar een andere dag

Ik eindig met een gezicht als een multipla
De geest is schizofreen
Mijn kaak trilt
Ik ga nooit meer zo naar buiten
Zeg ik tegen mezelf, denkend aan de volgende keer
Vergeef me, mama
Ik ben niet gemaakt om te leven zoals die mensen
Ik ben niet gemaakt om te voelen wat zij voelen
Ik ben een dappere
Ik ga dit leven voor me duwen
Het is niet om de positie, het is pure woede als ik mijn tanden op elkaar klem
Verdomme, genoeg nu, mijn hoofd gaat exploderen
Als ik niet huil, is het omdat ik een roes heb die je omver blaast
Want ik was op zoek naar mijn geluk
En uiteindelijk kom ik thuis, weer een weekend dat ik medelijden heb.