Uverworld

Onzichtbare pijn, verdriet dat je verwondt
Neem de onvergetelijke verleden mee, laat het leven niet los

Ik houd je hand vast

Zal ik je ooit verliezen?
Omdat ik je glimlach wil beschermen, die vervaagt
Zelfs de stem die mij roept, weerklinkt in mij
Soms wordt het weggevaagd door de wind
Ik zal je vinden

Onzichtbare pijn, verdriet dat je verwondt
Zeg niet dat je niet meer kunt lachen, dat je mensen haat
Omdat alles wat in de onzichtbare toekomst gebeurt betekenis heeft
Voor nu is het goed zoals het is, de tijd zal komen dat je het beseft

Als een verroeste ziel

Het is zo leeg om alleen maar samen te zijn
Ik zei dat ik alleen kon leven
Met gewone woorden van vriendelijkheid
Nu ben je zo ver weg dat ik je niet meer kan bereiken

De hand die ik vasthoud, zoekt naar onopvallende vriendelijkheid
Weet je het nog?
Door pijn te ervaren, kunnen we vriendelijker zijn voor anderen
Leef je leven

Onzichtbare pijn, verdriet dat je verwondt
Zeg niet dat je niet meer kunt lachen, dat je mensen haat
Omdat alles wat in de onzichtbare toekomst gebeurt betekenis heeft
Voor nu is het goed zoals het is, de tijd zal komen dat je het beseft

Hoe kan ik de betekenis van het leven zien?
Verdwijn, jij bent de enige...

Zodat je niet breekt, ga je verder weg van mij
Zeg niet dat je niet meer kunt lachen, dat je mensen haat
Ook al zie je het nu niet, alles heeft betekenis
Neem de onvergetelijke verleden mee, laat het leven niet los

Je kunt beter alles vergeten. Vergeet... je bent anders
Leven?
Je kunt beter alles vergeten. Vergeet... maar je komt niet terug

In de tijd van vervaagde herinneringen, zullen we elkaar ooit begrijpen.