Arboles

Deze bomen
Die hun zakken niet vullen
Met stortbuien
Die niet alleen leven
Van groene gedachten in het geel
Maar die de bladeren puntig maken
Om voor te zijn op de weg
Die hun vruchten zal brengen.
Deze bomen
Die met de regen leren
Om hun voeten droog te houden
Zelfs als het water stijgt
Tot aan hun taille.

Deze bomen
Communiceren met het meisje dat daar is
Met pijn zodat ze het aantal
Van haar minnaar kan vermenigvuldigen
Zodat ze kan zeggen
Geliefde, vermenigvuldig jezelf in mij
Voor wanneer de emotie nadert
Naar haar vierkant
Haar verbeelding boeit
Het woord met lippen.
Deze bomen
Bieden onderdak aan de mening
Die zo eloquent
De anonimiteit cultiveert
Waar het groene hout van de regen
Vlammen voortbrengt
Door de vingers.

Die bomen
Produceren de stof en brandstof
Voor hun vuren met de sneeuw
Die onmogelijk is in de zomer
Met wat er gebeurt
In de nacht van april
Van elke maand mei
Zodat het onmogelijke kan klimmen
In de vreugde van hun tegenspoed
De onoverkomelijke top
Van wat de helderheid niet laat zien.
Die bomen
Laten hun gaan rijpen in hun komen
Leren om te vertrekken in hun aankomst.