Esplín

En als je wilt, kunnen we samen een kijkje nemen in de omgeving
Een doodse stilte schreeuwt een oorverdovende stilte
(Ha ha) wachtend op het moment (ha ha) van de orkaan zonder wind
Het zal niet de eerste en ook niet de laatste keer zijn

Ik ga niet verbaasd doen, we kennen elkaar al
Als een familieband waarin we elkaar begrijpen zonder te spreken
Soms is genezen leren om samen te leven
Met wat we nooit zullen genezen

(Yu-ju-uh) (yu-ju-uh)
Een tijdbom
Ademhalen en kloppen
Onmogelijk om te deactiveren
Tik-tak, tik-tak (boem)

Daar komt de milt weer, ik voel het nu
Zijn staak naar binnen drijven
Het trillen in stilte achterlatend
Uh-oh-uh-oh-uh-oh

En weer is alles kapot (kraak-kraak-kraak-kraak-kraak)
En weer is alles kapot (kraak-kraak-kraak-kraak-kraak)

Als hij weggaat, lijk ik verdreven
Alsof er een demon is losgelaten
Hoe lang het zal duren? Dat weet ik niet
Ik weet alleen hoe ik kan vertrouwen op wat ik heb geleerd
Lijm stukjes van mij weer aan elkaar
De toekomst in de ogen kijken

(Ha, ha) en zelfs als ik denk dat het overwonnen is
(Ha ha) naar deze gecontroleerde wanorde
Dat is puur zelfvertrouwen
Het feit dat ik er sterk uitzie, betekent niet dat mij niets pijn doet
Een aanhoudend alarm
Ongeduldig klinkend
Onmogelijk om te zwijgen
Piep-piep, piep-piep (ah)

Daar komt de milt weer, ik voel het nu
Zijn staak naar binnen drijven
Het trillen in stilte achterlatend
Uh-oh-uh-oh-uh-oh

En weer is alles kapot (kraak-kraak-kraak-kraak-kraak)
En weer is alles kapot

(Yu-huh-uh)
Deze schadelijke bezoeker
Geïnstalleerd tussen mijn scheuren
Duiken in mijn diepten
En op mijn meest afgelegen plekken
Maar ik zie hem terugtrekken
Van mijn ongestikte patches
En hoewel ik weet dat ik hem niet heb verslagen
Ik heb deze strijd gewonnen
(Kraak-kraak-kraak-kraak-kraak)

Daar komt de milt weer, ik voel het nu
Zijn staak naar binnen drijven
Het schudden verlaten
In stilte
Uoh-uoh-uoh

En weer is alles kapot (kraak-kraak-kraak-kraak-kraak)
En weer is alles kapot (kraak-kraak-kraak-kraak-kraak)

Hé, Baudelaire
Voilà