21 de Septiembre

Jouw transparante blik die ons doorkruist
Zo afwezig en zo ver weg
Stralend van verdriet en onzekerheid
Schitterend van angst en eenzaamheid
Twijfelend wie er in jouw huid zit

Daar ben je
Vast in dit verdomde kwaad
Dat het licht van jouw wezen doofde
Dat al je herinneringen verwoestte die nooit meer terugkomen
En het leven overvalt je weer
In september opnieuw
Zoekend zonder het te weten, lentes, genezing en rust

Jouw geheugen heeft geen tijd of plaats meer
Het zijn jouw gebaren en jouw sporen
Het is vervaagd en kan niet meer geuren
Jouw 21 gram ziel
Die ergens nog steeds is

En te denken
Dat een paar jaar geleden
Je met overtuiging zei
Dat vergeten een vorm van wraak en vergeving was
Dat vergeten vrijheid is
En bevestigend deze tegenstrijdigheid
Verliet je zo langzaam dat je nooit gedag zei

En hoewel ik weet dat je mijn naam
Niet meer zult uitspreken
Doet het geen pijn om te horen
Hoe jouw eerste kus was
En te midden van deze oorlog
Van woede en verwarring
Verlies je jezelf
Verlies je jezelf

Daar ben je
Vast in dit verdomde kwaad
Dat het licht van jouw wezen doofde
Dat al je herinneringen verwoestte die nooit meer terugkomen
En het leven overvalt je weer
In september opnieuw
Zoekend zonder het te weten, lentes, genezing en rust
En een paar jaar geleden
Zei je met overtuiging
Dat vergeten een vorm van wraak en vergeving was
Dat vergeten vrijheid is
En bevestigend deze tegenstrijdigheid
Verliet je zo langzaam dat je nooit gedag zei
Einde van weer een 21 september
Dag.