Nocturno

In een gele nacht
Op het witte en groene plein
De vrouw met zwarte ogen
Schreef op het stof
Brengt van een nabije ster
Vreemde profetische tekens
Alsof ze een orakel was
En dat niemand haar begreep
Zonder dat iemand haar zag
Want niemand zag haar
De vrouw met groene, zwarte ogen
Die nu op het dak staat
Van een oud, vies gebouw
Oud asgrijs gebouw
Als het stof van de maan
Waar ze de toekomst schrijft

La, la, la, la
La, la, la

En de vrouw met rode, zwarte ogen
Vliegt en kijkt naar je
Door je raam heen
En lacht wanhopig, ongecontroleerd, huilt