Guaguancó

Ik heb gehuild naar de zee toen je verdween
De vloed kwam op en veegde de sporen weg om je te volgen
Schreeuwend naar het zand, smekend om een spoor
Dit is het lied van verdriet dat ik schreef na jouw vertrek

Oh God
Ik nam naar de kust de schelpenketting die ik je gaf
Dezelfde die je afwees toen ik faalde
Oh God
Ik kwam terug naar de kust, voor het geval je terugkomt
Voor het geval je me niet vergeet

Chinija, deze guaguancó is jouw guaguancó
Het is een lied van hoop, van verdriet en vergeten
Deze guaguancó is jouw guaguancó
Ik schreef het terwijl ik je hoorde huilen toen ik deed alsof ik sliep

En nu je er niet bent, zijn de tranen zouter
De maan is niet meer vol en de ochtenden zijn kouder
Je vertrok ver weg zonder mijn bloemen, je nam de foto uit het lijstje
Je kwam mijn leven binnen op een nacht en vertrok met de vogels die zongen

Hé chinija, heb je daar ver weg een strand?
Wees niet zo afstandelijk, vertel me hoe het is
Ook al delen we de kussens niet meer
Ik steek een kaarsje aan zodat alles goed met je gaat

Oh de zenuwen als ik je weer zie
En als het niet zo mocht zijn, dan is het zo
Sloten op de brug, munten in de fontein
Het soort beloftes dat alleen maar gebroken wordt

Je ging weg en ik dronk ontroostbaar
Een Flor de Caña in een breed glas
Om mijn reflectie op de bodem goed te zien
En toen ik het opdronk, zong ik vals
En schreeuwend, hopend dat je daar ver weg het hoorde

Chinija, deze guaguancó is jouw guaguancó
Het is een lied van hoop, van verdriet en vergeten
Deze guaguancó is jouw guaguancó
Ik schreef het terwijl ik je hoorde huilen toen ik deed alsof ik sliep

En nu je er niet bent, zijn de tranen zouter
De maan is niet meer vol en de ochtenden zijn kouder
Je vertrok ver weg zonder mijn bloemen, je nam de foto uit het lijstje
Je kwam mijn leven binnen op een nacht en vertrok met de vogels die zongen