O Corvo

Ik zat alleen in mijn eenzaamheid
Op een koude nacht in het binnenland
Toen hoorde ik zachtjes kloppen op mijn raam
En ik dacht, het is haar, het is haar

Ik rende snel om het raam te openen
Want misschien was het iemand die iets over haar wist
Maar wat ik in de duisternis zag, vergeet ik nooit meer
Een oude raaf die zei nooit meer

Nu weet ik dat die raaf zal blijven
Voor altijd voor mijn neus om me te herinneren
Dat de liefde die vertrok mijn rust heeft meegenomen
En in deze wereld komt ze nooit meer terug

En ik moet leven in deze duisternis
Die dit voorteken in mijn hart heeft gebracht
Want deze raaf is de schaduw van haar die ik nooit meer zal zien
Vervloekte vogel, je hebt gelijk, nooit meer
Nooit meer, nooit meer
Nooit meer, nooit meer