Simon

In de zaal van een ziekenhuis
Om 9:43 werd Simón geboren
Het is de zomer van '56
De trots van Don Andrés
Omdat hij een jongen is
Hij werd opgevoed zoals de anderen
Met harde hand en strengheid
Hij had nooit een mening
Als je groot bent ga je studeren, dezelfde troep als je vader
Luister goed, je moet een echte man zijn

Naar het buitenland ging Simón
Ver weg van huis vergat hij die preek
Hij veranderde zijn manier van lopen, droeg een rok, lippenstift
En een grote tas
De mensen zeggen dat op een dag zijn vader, hem zonder aankondiging bezocht, wat een fout
En een vrouw sprak hem voorbij
Ze zei, Hallo, hoe gaat het papa?
Hoe gaat het met je?
Je kent me niet, ik ben Simón
Simón, je zoon, de grote man

Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak, recht zijn stam nooit

Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak, recht zijn stam nooit

Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak, recht zijn stam nooit

Hij liet zich leiden door wat de mensen zeggen
Zijn vader sprak nooit meer met hem
Hij verliet hem voor altijd

Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak, recht zijn stam nooit

En klaag niet André
Klaag om niets
Als er citroenen uit de lucht vallen, leer dan limonade maken

Andrés
Simón
Andrés
Simón

Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak, recht zijn stam nooit

En terwijl de jaren verstrijken
Geeft de oude man een beetje toe
Simón schreef hem al niet meer
Andrés was woedend

Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak, recht zijn stam nooit

Eindelijk waren er nieuws
Over waar zijn zoon was
Andrés vergat nooit de dag
Van dat treurige telefoontje

Ay lelelele, ay lelele, ay leleleee
Ay lelele, ay lelele, ay leleleeee

In de zaal van een ziekenhuis
Van een vreemde ziekte
Overleed Simón
Het is de zomer van '86
De zieke van bed 10
Niemand huilde
Simón, Simón
Simón

Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak, recht zijn stam nooit

Oh, heb medelijden
Genoeg met de moraal
En wie zonder zonden is, laat de eerste steen werpen

Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak, recht zijn stam nooit

Wie nooit vergeeft
Heeft een zekere bestemming
Om bittere herinneringen te leven in zijn eigen winter

Ay lelele, ay lelele