Lobo Amigo

En het doet meer pijn
De dromen die breken bij het ontwaken
En ik ging zitten
Aan de rand van mijn bed om te zien dat
Dat het nog steeds daar is
De lucht die mijn eenzaamheid verjoeg
Die keer

Haar oprechtheid raakte mijn rug
Haar oprechtheid raakte mijn rug
Haar oprechtheid raakte mijn rug
Van binnen
Strijden ze zonder rust om te zien wie
Wie zal
Het stof van deze oude, oude, oude troon afhalen
Het stof van deze oude, oude, oude troon
Tara tata, tata

En in de gangen
Verstopt in stilte haar ademhaling
Die me bevriest
En me onder de regen gooit als toeschouwer
En me onder de regen gooit als toeschouwer
En me onder de regen gooit
En mijn vriend, waar ga je heen?
De muren zijn gevallen
Die ons huis beschermen
En in het puin
Zal ik lopen wachtend als een kind
Dat droomt om geboren te worden
En als hier

Ik schuil onder de bescherming
Van de handen van een of andere God
En als ik eindelijk
Geen stukjes van mezelf meer hoef op te rapen
En als hier
Ik schuil onder de bescherming
Van de handen van een of andere God
En als ik eindelijk
Geen stukjes van mezelf meer hoef op te rapen

Een spoor achterlatend, bloed achterlatend
Een spoor achterlatend, bloed achterlatend
Een spoor achterlatend, bloed achterlatend
Een spoor achterlatend, bloed achterlatend