Fado Tropical (part. Ruy Guerra)

Oh, muze van mijn fado
Oh, mijn lieve moeder
Ik laat je in verwarring
Op de eerste april

Maar wees niet zo ondankbaar
Vergeet niet wie je heeft liefgehad
En in jouw dichte woud
Verloor zich en vond zich weer

Ai, dit land zal zijn ideaal nog vervullen
Het zal nog een immens Portugal worden!

Weet, diep van binnen ben ik een sentimenteel type
Wij hebben allemaal in ons bloed het Lusitaanse
Een goede dosis van lyriek (naast de syfilis, natuurlijk)
Zelfs wanneer mijn handen bezig zijn met martelen
Verdrinken, afslachten, sluit mijn hart zijn ogen
En huilt oprecht

Met waterplanten in de caatinga
Rozemarijn in het suikerrietveld
Likeuren in de kruik
Een tropische wijn

En de mooie mulat
Met kant uit Alentejo
Van wie ik in een bravade
Een kus steel

Ai, dit land zal zijn ideaal nog vervullen
Het zal nog een immens Portugal worden!

Mijn hart heeft een serene manier
En mijn handen de harde en snelle klap
Zodanig dat, na het gedaan te hebben
Verlies ik mezelf in mijn eigen tegenspraak

Als ik mijn handen ver van mijn borst houd
Is het omdat er afstand is tussen intentie en gebaar
En als mijn hart in mijn handen knelt
Overvalt me de plotselinge indruk van incest

Wanneer ik me bevind in de hitte van de strijd
Toon ik de scherpe handgreep aan de boeg
Maar mijn borst gaat open
En als de uitspraak ruw aankondigt
Voert de blinde hand snel uit
Want anders vergeeft het hart niet

Gitaren en accordeons
Jasmijnen, palmbomen, fonteinen
Sardines, maniok
Op een zachte tegel

En de Amazone
Die achter de bergen stroomt
En in een pororoca
In de Tejo uitmondt

Ai, dit land zal zijn ideaal nog vervullen
Het zal nog een koloniaal rijk worden!

Ai, dit land zal zijn ideaal nog vervullen
Het zal nog een koloniaal rijk worden!

Ai, dit land zal zijn ideaal nog vervullen
Het zal nog een koloniaal rijk worden!