Rosa Dos Ventos
Chico Buarque
Roos van de Winden
En van de liefde schalde het schandaal
Van de angst ontstond het tragische
Op het gezicht werd het bleke geschilderd
En er rolde geen traan
Geen medelijden om te helpen
En in ons ontstond de gewoonte
Om door de duisternis te lopen
Om te mompelen tussen de plooien
Om melk uit stenen te halen
Om de tijd te zien verstrijken
Maar onder de slaap van de eeuwen
Ontstond het spektakel
Als een regen van bloemblaadjes
Alsof de hemel de zonden zag
En van medelijden stierf
En vergiffenis regende
En de voorzichtigheid van de wijzen
Durfde niet op de lippen te houden
De glimlach en de passie
Want overstromend van bloemen
Raakte de rust van de meren verstoord
De roos van de winden raakte in de war
De bedding van de rivieren raakte verzadigd
En overstromde met zoet water
De bitterheid van de zee
In een Amazone-overstroming
In een Atlantische explosie
En de menigte zag in paniek
En de menigte keek verbijsterd
Ook al is het laat
Hun ontwaken
