Sinhá

Als de dame zich waste
Was ik er niet bij
Bij God, Onze Heer
Heb ik niet gekeken, Sinhá
Ik was daar op het land
Ik kijk naar niemand
Ik heb geen verlangen meer
En zie niet goed meer

Waarom me in de boeien zetten
Waarom me verlammen
Ik zweer je, mevrouw
Dat ik Sinhá nooit heb gezien
Waarom doet u me zo'n pijn
Met zulke blauwe ogen
Ik zeg een gebed
Met het teken van het kruis

Ik kwam alleen bij de vijver
Achter de zanglijster
Ik keek naar de bomen
Ik heb niet gekeken, Sinhá
Als de dame zich ontkleedde
Was ik al verder weg
Ik was bij de molen
Ik was in Xerém

Waarom mijn lichaam verminken
Ik heb niet gekeken, Sinhá
Waarom zou u
Mijn ogen doorboren
Ik huil in het Yoruba
Maar bid voor Jezus
Waarom zou u
Het licht van me afnemen

En zo zal het eindigen
Het verhaal van een zanger
Met de stem van de galg
En de houding van een heer
Een getroebleerde zanger
Erfgenaam van de sarara
Van de naam en de faam
Van een wrede plantage-eigenaar
En de toverspreuken van een slaaf
Die op de plantage Sinhá betoverde