Te Olvide de Chaney

Deze handen die stierven zonder jouw handen
Leerden met de jaren, een nest te maken in een andere huid
Deze lippen werden meedogenloos, deze ogen wantrouwend
Alleen zien om te geloven
In jouw afwezigheid leerden ze me zoveel dingen, terwijl ik andere aan mijn hart gaf
Met de tijd ging de storm voorbij, en in de rust van jouw afwezigheid vergat ik je zonder erover na te denken

Ik vergat je (uuu), op de diepste manier vergat ik je
Toen ik eindelijk kon loslaten in een andere huid
Toen ik begreep dat je een verkeerde weg was
Ik vergat je toen ik in de spiegel van het leven keek, en de toekomst zo onzeker zag dat jij het was
Eerlijk gezegd weet ik niet meer wanneer en waar, ik weet alleen dat ik je vergat

In jouw afwezigheid leerden ze me zoveel dingen, terwijl ik andere aan mijn hart gaf
Met de tijd ging de storm voorbij, en in de rust van jouw afwezigheid vergat ik je zonder erover na te denken

Ik vergat je (uuu), op de diepste manier vergat ik je
Toen ik eindelijk kon loslaten in een andere huid
Toen ik begreep dat je een verkeerde weg was
Ik vergat je toen ik in de spiegel van het leven keek, en de toekomst zo onzeker zag dat jij het was
Eerlijk gezegd weet ik niet meer wanneer en waar, ik weet alleen dat ik je vergat

(Ik vergat je, ik weet niet eens wanneer of waar, ik weet alleen dat ik je vergat)
De tijd ging voorbij, mijn hart vergat je, vergeef me
(Ik vergat je, ik weet niet eens wanneer of waar, ik weet alleen dat ik je vergat)
Door je te verlaten gaf ik me aan een andere vrouw
(Ik vergat je, ik weet niet eens wanneer of waar, ik weet alleen dat ik je vergat)
Mijn lippen, verlangend om te kussen, gaven zich zonder liefde over

(Ik vergat je, ik weet niet eens wanneer of waar, ik weet alleen dat ik je vergat)
Stap voor stap op de weg zag ik jouw leven voorbijgaan
(Ik vergat je, ik weet niet eens wanneer of waar, ik weet alleen dat ik je vergat)
In de rust van jouw afwezigheid vergat ik je zonder erover na te denken