El Navegante
Chalino Sánchez
De Zeeman
Zeilend op de treinen van het zuiden
Kwam ik een heel mooi meisje tegen
Die boeketjes bloemen verkocht
Langs de sporen van de trein
Verliefd op die donkere schone
Kocht ik een boeketje voor mezelf
En toen ik het muntje in haar handen legde
Zei ik tegen het meisje zo
Meisje, die je bloemen verkoopt
Verkoop ze alsjeblieft niet aan iemand, alsjeblieft
En bij het gezang van een klein vuurtje
Had ik de mooiste bloem van allemaal
Maar de tijd en de golven brachten me terug
Die richtingen dwongen me te vertrekken
Ik zocht het meisje op het station
Maar in plaats daarvan verloor ik mijn tijd
Totdat een oude dame
Wilde weten over mijn verdriet
Ze gaf me een verwelkt boeket
En zei: hier is het voor u
Degene die je zoekt is al dood
En bij het vertrekken liet ze dit boeket achter
Geef het aan de heer passagier
Die in mijn leven mijn enige liefde was
