Lluvia En Soledad

Ja, oh ja, wat een schok
De regen valt in eenzaamheid
Ja, oh ja, wat een schok
Je belt niet en je komt niet

Nu herinner ik me je handen
Je afwezigheid is nu eenzaamheid
Op mijn straat zijn er geen kinderen meer
En mijn tuin is dor en dood

Ja, nu herinner ik me je gezicht
Je spook wil praten
En naast me ligt hij in bed
Maar hij geeft me geen warmte

Ja, oh ja, wat een schok
De regen valt in eenzaamheid
Ja, oh ja, wat een schok
Je belt niet en je komt niet

Samen bouwden we het huis
Naar het beeld van onze liefde
Je vluchtte en je spook bleef achter
En het huis is ingestort

Ja, nu herinner ik me je lach
Die ons veel tranen kostte
En nu zijn we niets meer
Geen spook van jou, geen ik. Ja

Ja, oh ja, wat een schok
De regen valt in eenzaamheid
Ja, oh ja, wat een schok
Je belt niet en je komt niet

De dagen blijven niets
Herinneringen aan onze liefde
Ik geef medelijden aan je spook
En troost aan mijn pijn

Ja, nu herinner ik me je ogen
Die in mijn lied zijn gegrift
En mijn lied herinnert me
Aan je spook en mijn liefde. Ja