Zora Sourit

Een straat, de mensen lopen
De mensen zoals we ze zien
Gewoon een stroom, een massa
Zonder gezicht, zonder stem
Wat een vreemde dag vandaag
Iets, maar wat?
Hij gehoorzaamt niet, hij gehoorzaamt niet

Een straat zoals andere
En de tijd staat stil
Een vlek, een fout
En plotseling begrijp je het
Ongehoorde brutaliteit
Ongewoon, onfatsoenlijk
Zora sorri, Zora sorri

Zora sorri
Naar de stoepen, naar de auto’s, naar de voorbijgangers
Naar het lawaai, naar de muren, naar het slechte weer
Naar haar blote gezicht in de wind
Naar haar benen die dansen terwijl ze loopt
Naar alles wat ons vanzelfsprekend lijkt
Ze gaat verder en zegen elke moment
Zora sorri, Zora sorri

Zinnen op de muren
Scheve blikken
Soms wat beledigingen
Het kan haar niets schelen
Ze deelt haar glimlachen uit
Ze krijgt er evenveel terug
Zora sorri, brutaal
Zora sorri, onbeschaamd

Zora sorri voor zichzelf, ze glimlacht om hier te zijn
Maar ze glimlacht voor degenen, degenen die daar zijn
Voor die vrouwen, haar zusters die niet meer kunnen glimlachen
Dus met tranen vol het hart, tranen vol het leven
Zora sorri, Zora sorri