El Vino y Las Rosas

Uit een stoffige kist
Vastgelopen in de tijd
Van een vage foto
En een oud liefdesgedicht
Met je mooie glimlach van gisteren
Keerde je terug in de tijd
Wrede momenten van genot
En het leven kwam terug
En de uren zongen
Onze lichamen verenigden zich weer en we dansten een wals
Mijn liedjes, mijn verzen
De nacht, de wijn en de rozen
Vandaag lieten ze je terugkomen
Maar plotseling, mijn lege handen
Ontglipt je lichaam
En met de woede van de zee slaat de wrede realiteit toe
Op deze vier muren bouwt jouw afwezigheid zijn huis
En ik ben weer alleen
En ik blijf hier herinneringen herstellen met al jouw spullen
Terwijl ik pijnlijke krassen schrijf van mijn eenzaamheid
Maar morgen, weer, je foto
De wijn en de rozen, gaan je terugbrengen
Mijn liedjes, mijn verzen, de nacht
De wijn en de rozen
Vandaag lieten ze je terugkomen
Maar plotseling, mijn lege handen
Ontglipt je lichaam
En met de woede van de zee slaat de wrede realiteit toe
Op deze vier muren bouwt jouw afwezigheid zijn huis
En ik ben weer alleen
En ik blijf hier herinneringen herstellen met al jouw spullen
Terwijl ik pijnlijke krassen schrijf van mijn eenzaamheid
Maar morgen, weer, je foto
De wijn en de rozen, gaan je terugbrengen