O Emigrante

Ver weg van het verre land
Ver weg van zijn mensen
Denkt de emigrant terug
Aan zijn geboorteland
In zijn grote verlangen
Is het triest om zo te leven
Maar als de heimwee komt
Huilt hij eindeloze heimwee

Ver weg van zijn geliefden
Leeft hij in herinnering
Heeft vertrouwen in God
Dat hij op een dag terug zal keren
In zijn geloof
Is er maar één verlangen
Te kunnen sterven
In zijn geboorteland

Oh, wat mis ik
Zijn kleine dorpje
Het gezicht van zijn moeder
Dat dag en nacht in zijn gedachten is
Zachtjes bidt zijn ziel
Om te vergeten wat hij heeft doorstaan
Hij ontrafelt zijn verdriet
In een rozenkrans van bitterheid