PÁRAMO

In dit moerasgebied, om te beminnen
Moet je wel wat ballen hebben
We zijn hagedissen, op zoek naar zonneschijn
Door een kiertje heen
Dromend om niet meer te vluchten als ongedierte
Van schaduwen en demonen
Waar we in een huwelijk mee verbonden zijn
Een ring die te klein is voor onze vingers
Die je alleen kunt afdoen als je er kracht achter zet
Je moet er flink tegenaan gaan, in deze zo vijandige en koude wereld

Wat voelt dat goed
Een bord warme soep
Een kus van je vader op je voorhoofd
Wat voelt dat fijn
Betalen zodat een kerel doet alsof hij je begrijpt
En dat je er geen spijt van krijgt

Deze modderpoel heeft als bijnaam
Het echte leven
We zijn Don Quichotes te paard
Tussen een uitbraak
Proberend te zorgen dat het niet opvalt
Dat hier elke stap die je zet
Zwaarder weegt dan een nep glimlach
Een roeiboot met gaten
Die probeert drijvende te blijven
Met het water tot aan de snor
Slokend tot het explodeert, daarom

Wat voelt dat goed
De koude bries op je nek
Tegen de vissen ingaan
En door de stroom meegevoerd worden
Wat voelt dat fijn
De zon na de storm
Iets doen zonder reden
Gewoon omdat het leuk is

In drijfzand
Pas op dat je je laars niet verliest
Of dat is het laatste wat je doet
Als je je niet kalmeert
Voor of later
In het tijdperk van stress
Is het raar als je trommelvlies niet piept
Dat je niet gaat hoesten
Zoals drie van de twee
Tussen al die rook, tussen al dat lawaai
Tussen al die gezichten van weinig vrienden

Wat voelt dat goed
Gezond zijn in je oren
Op weg naar de dertig
En niet gestorven zijn
Wat voelt dat fijn
Dat er een nieuwe dag is aangebroken
De twintig achter je latend
En niet gestorven zijn
Wat een genot!
Wat een genot!