Verano

I
Verlichte ochtendlichten
van de horizon
waar we leerden over de liefde,
samen op een uitkijkpunt
vergeet niet de plek waar jij opgroeide
want nu bestaat die stad niet meer...
nu sleurt jouw blik me mee, pakt me vast,
bindt me en maakt me onvruchtbaar.

REFREIN
En deze verdomde zomer
maakt mijn handen pijnlijk
in mijn bed, zwetend om jou
ik wil niet meer leven
want het zijn dezelfde leugens
die ik nu kan herkennen met de jaren
en de harde les die ik leerde,
is dat ik niet meer op jou wacht.

II
we werden wakker op het strand
tussen Viviana en Nirvana
de nacht dat ik je het horloge gaf 1 9 9 2
ik herinner me dat het zand niet zo donker was
of dat jouw wil niet zo hard was
nu doorboren jouw ogen
verwarden ze me, doen ze me zinken, negeren ze me...

REFREIN
en deze verdomde zomer
maakt mijn handen pijnlijk
in mijn bed, zwetend om jou
ik wil niet meer leven
want het zijn dezelfde leugens
die ik nu kan herkennen met de jaren
en de harde les die ik leerde,
is dat ik niet meer op jou wacht.

III
ik weet niet waarom ik je in dromen zie
in zwart-wit zoals de honden
of waarom ik trillerig wakker word
als het midden van de zomer is...
wat mijn handen pijnlijk maakt
in mijn bed, zwetend om jou
ik wil niet meer leven
want het zijn dezelfde leugens
die ik nu kan herkennen met de jaren
en de harde les die ik leerde,
is dat ik niet meer op jou wacht.