Ni de Oro Ni de Goldfield

Ik kom binnen met sereniteit en de dood van een kanker
Praktijken, schijngestalten, kleding maken geen hip hop
In mijn eerste raps, uitgespuwd op hoeken
Vandaag zijn het gedichten, uitgesneden op podia
Vingers die naar me wijzen, tongen die me bekritiseren
Ruggen die me steunen, domkoppen die me benijden

Luisteraars uit dorpen met me, steun van mijn vrienden
Zij passen zich aan, de scherpe rand van de haat van de vijand
Zijn kogel, ego's, hoge rook, voor mijn onwetende geloof
Verzen, proza, raps, coupletten zijn de basis van een zanger
Een sigaret maakt een pad niet tot een baas en
Een revolver maakt een jongen niet tot een man
Zoveel geleerd, zoveel vergeten
Dierbaren zijn weg, in lichaam, maar nooit in ziel

Hopes en lessen maken me sterk
Soms haat ik dit leven, hoewel ik de dood vrees
Clones, oplichters, imitaties van schurken
Die zich beter wanen in hun nummers, ze liegen allemaal
Ik oefen alleen met de machete en de geest
Want alleen de zwakken willen altijd sterke lichamen
Ik leef tussen glimlachen, wonden, vreugde, teleurstellingen
Ik zoek naar een glimlach als ik me ontevreden voel

Ik geloof niet in religies, gebeden of bijgeloof
Ik geloof in wat ik zie en zwijg als ik geen verklaringen vind
Geld heb ik tekort, talent is genoeg, en als mijn gezondheid maar goed is
Heb ik niet meer nodig
Luiheid en koppigheid, sommige van mijn gebreken

Echtheid, bescheidenheid, enkele van mijn talenten
En als iets wat ik zeg arrogant klinkt
Was het geen ego, maar waarheid die pijn doet in bepaalde oren
Ik breng inspiratie, opschudding in de massa
Ik, veroorzaak haat bij degenen die meer geloven dan ze zijn
De eersten identificeren zich met mijn nummer

De tweedelingen haten me, ik laat ze zich inferieur voelen
Ik wil geen titels, dit is voor mij geen toernooi
De hand boven het publiek, dat is mijn enige trofee
Ongerechtigheid zie ik in mijn wijk, maar ik ben wie ik ben
En niet wie de duivel van me verlangt
Competitie is een secundair punt

De waarheid zeggen is primordiaal
In mijn hip hop is het essentieel
Ik wil geen idool zijn, ik wil geen onderdanen
Geniet van elk seconde, alsof het de laatste is
Ik geloof niet in het lot, omdat ik mijn lot zelf creëer
Ik kom obstakels tegen op mijn pad

Ik corrigeer erratische, verleden van kruimel MC's
Ik verkies een klassieke muzikant te zijn, boven een moordenaar
Het is echt en niet mystiek, met expliciete flow
Vredig in mijn lichaam, dodelijk in de taal
Als Da Vinci artistiek, uniek in elk atoom
Alleen gebruik ik een microfoon om mijn klassiekers te maken
Aardbevingen van ritme, geest in mijn metabolisme

Ik, hou van de essentie, haat racisme, hou van respect, haat egoïsme
Maar verafschuw degene die alleen zichzelf liefheeft
Mijn beschrijving is wat je van me kunt horen
Niet meer en niet minder, geen goud, geen goldfield
Mijn beschrijving is wat je van me kunt horen

Niet meer en niet minder, geen goud, geen goldfield
Mijn beschrijving is wat je van me kunt horen
Niet meer en niet minder, geen goud, geen goldfield
Mijn beschrijving is wat je van me kunt horen
Niet meer en niet minder, geen goud, geen goldfield

Vanuit het verleden wist ik dat ik de toekomst ben, ik zweer het