Dando y Perdiendo (part. Rapsusklei)

(Dit is de remix)
Ja (ey)
Rapsusklei, ja
Het is Canserbero
(Voor de wereld)

Ik heb zoveel te zeggen dat ik al bijna verdrink
Deze nummers ontstaan wanneer echte gevoelens naar boven komen
Ik verlang naar jouw liefde, en ik raak in paniek
En ik heb zo lang gewacht op een 'ik hou van je' van jouw lippen dat
Ik de treurigste verzen vanavond zou kunnen schrijven met mijn pen
Zoals die grote dichter zei
Ik nodig je uit om te dansen, mevrouw Eenzaamheid, op deze planeet
En sorry als ik je op je voeten trap, maar dit hart knelt me

Dit is geen gewoon nummer over liefdesverdriet, dit is een getuigenis
Van hoe een gigantische liefde naar de klote ging
Het is duidelijk dat ik van haar hou en dat zij van mij houdt, dat is duidelijk
Maar omdat we niet samen kunnen zijn, haat ik het, ik haat het

Ik rook jouw lichaam toen ik naar je foto's keek
Ik hoorde jouw stem toen ik las wat je me schreef
Ik reisde in de tijd toen ik die nummers hoorde
Die we draaiden toen ik me in jouw huid hulde

En excuseer me voor mijn grofheid, maar verdomd de dag
Dat de gevoeligheid in mijn leven kwam
Het raakt me allemaal, ik voel dat ik gek aan het worden ben
De wereld staat op zijn kop en ik kan zo weinig doen

Geen duizend nummers zijn genoeg om te vergelijken met wat ik verlang
Iets als het stoppen van honger, racisme of ons weer kussen
Het klinkt dom, maar niet voor een gepassioneerde gek
Verstuurd naar deze wereld als straf voor een of ander verleden zonde
En ik

Ik loop, ik loop, geef en verlies
Kijkend, kijkend naar wat er gebeurt en levend
Kijkend, zo groei ik, schrijvend
Voelend de rust, in mijn ziel blijft het regenen

(En ik loop) ik loop, geef en verlies
(Kijkend) kijkend naar wat er tussen de wind gebeurt
Don Diego blijft dromen, mijn pen blijft schrijven
En stervend, en stervend, en stervend, en stervend

Ik heb niets meer te verliezen, behalve tijd
Het enige dat me nooit in de steek laat is de kwelling
Langzaam, loop ik naar nergens
Proberend te herinneren hoe ik je moet vergeten

En hongerig naar liefde en dorstig naar leren
Ik weet nog steeds hoe te vliegen, maar ik vrees de landing
In afwachting dat alles eindelijk op zijn plek valt
Dat jouw liefde als de zee is en jouw kussen als de golven
Ik loop alleen, zonder tijd
Liefhebber van de odes, van de meest eenzame delen van het gevoel
Van de bloedbruiloften waarvan het bloed het puurste is
Van de liefde voor de kunst (en kind), vooral het schrijven

(Omdat) ik heb zoveel te zeggen dat ik al bijna verdrink
Het lijkt erop dat ik de pijn heb verzameld als een schat
Maar ik realiseerde me al dat haat nergens toe leidt
En dat alles komt, ik ben een piraat op jouw pad (jouw pad)

Ik kom van de school van de a capella verzen
Daar waar verdriet ons troost (ons troost)
Wanneer de stilte me wakker houdt
Of wanneer ik weer een stukje van mijn hart verlies in de strijd

Wanneer de aarde vrede vraagt aan karma
Sluiten mijn acai's, opent mijn ziel
Alleen het leven tussen papieren kalmeert me
Wanneer ik nauwelijks plek heb in het koninkrijk van de ontrouwe

Ik loop, ik loop, geef en verlies
Kijkend, kijkend naar wat er gebeurt en levend
Kijkend, zo groei ik, schrijvend
Voelend de rust, in mijn ziel blijft het regenen

(En ik loop) ik loop, geef en verlies
(Kijkend) kijkend naar wat er tussen de wind gebeurt
Don Diego blijft dromen, mijn pen blijft schrijven
En levend, en levend, en levend, en levend