Como Castillo de Arena
Camarón de La Isla
Als een Zandkasteel
Wat een ellende is het geweest
Diegene die zaait maar niet oogst,
En het werk heeft verloren.
Verlaat haar nooit,
Want de enige die om je geeft
In deze wereld is je moeder.
Als een zandkasteel,
Dat was jouw liefde voor mij,
Zo weinig was de stevigheid
Dat de wind het wegnam.
En het zijn dodelijke vermoeidheden
Die van binnen worden gehuild
En de tranen komen niet.
Geloof niet dat ik je vergeet
Ook al ga ik je niet zien,
Dat zou oneerlijk zijn om je
Altijd naast me te hebben
Tot de dood ons scheidt.
Ik kijk naar de zee,
Zie hoe de golven
Sommige komen en andere gaan.
Mijn schip raakt in paniek
Omdat de dans
Niemand verwacht.
Geef de laars
Een likje vet,
Geef de hak
Een likje vet,
Je bent mooier
Dan een kurkentrekker.
