Rocanroles Sin Destino

Beelden van stijgen, beelden van dromen
Vullen een lege plek
Honderden koude momenten en eenzaamheid

Altijd naar de lucht kijkend
Vanuit de grond en niet van boven
Zonder te weten, zonder te geloven

Of deze levenskeuze mijn geloof waard zou zijn
Of deze trein, enkel eenrichtingsverkeer, me een plek zou geven
En mijn hart raasde met dat idee
Dat de muren en het dak verdwijnen als er vrijheid is

En die junkie schreeuw
Wanneer alle zintuigen breken met een lied
Was degene die altijd in mijn hoofd speelde
Als advocaat en bevrijd voor altijd deze blinde reden
Om te leven
Om te proberen te bereiken
De wraak te zijn van al diegenen
Die vochten aan de zijlijn, dichtbij of heel ver weg en niet
In staat waren om te lachen zonder te huilen

Ze roepen je als je oproept
Ze roepen je als je goed betaalt of als je de rode loper uitrolt
Ze laten je lopen tussen schaduwen
En ze hebben je niet eens horen praten

Veel bands sterven zonder de steun van deze
Zoveel middelmatigen zonder klasse
Die de ranking opstellen
Van de uitverkorenen van nooit meer

En dan besef je
Dat wat telt
Is wat je voelt op straat
Bij de mensen en niet in de uitvindingen
Van deze incoherenten
Om je niet te laten binnenkomen

En dat bijna goddelijke gedreun
Wanneer alle zintuigen breken met een rocanrol
Was degene die altijd in mijn hoofd speelde
Als advocaat en bevrijd voor altijd deze blinde reden
Om te leven
Om te proberen te bereiken
De wraak te zijn van al diegenen
Die vochten aan de zijlijn, dichtbij of heel ver weg en niet
In staat waren om te lachen zonder te huilen