Vallecito

Mijn vallei is niet meer hetzelfde
Ik zag de luchten zich verduisteren
En de bloemen zijn verwelkt
Die ik je vol liefde gaf
Van dat oude lied
Van de heldere moederlijke rivier
Is er alleen deze huil
Die rolt, terwijl
De winter treuriger wordt

Vallecito van Huaco waar ik geboren ben
Schaduw van mijn sterke grootvader die al is heengegaan
Naar je oude molen wil ik terugkeren
Vandaag, nu ik de bitterheid van het leven heb geproefd

Ver weg van jou
Van mijn geliefde plek
Arm van mij
Ik blijf huilen om afwezigheden
Ik blijf huilen om afwezigheden

Wanneer de vermoeidheid van mijn verloren inspanningen me buigt
Zal ik terugkeren naar de schaduw van je oude bomen
Naar de koelte van mijn daken, naar de rust van je akkers
Naar de gouden gloed van je westen wanneer de middag
Zijn agonie tussen de heuvels verlengt
Bij het vuur van je herders, verouderd door de winter, tussen het gezang van bellen
En het geklaag van vihuelas met het 'ay!' van de melodieën
En in stille zachtmoedigheid zoals iemand die in slaap valt
Wil ik sterven met een glimlach onder de licht van jouw hemel
Misschien sluiten mijn ogen de barmhartige magere handen
Van een oude Huaqueña, met een arme zwarte sjaal
En een oud christelijk geloof

Ik zing voor je Vallecito om te herinneren
Je groene alfalfa's, mijn bloeiende tuin
De gouden kleur van je tarwe, de bron
En de verre ster die hij weerkaatste

Ver weg van jou
Van mijn geliefde plek
Arm van mij
Ik blijf huilen om afwezigheden
Ik blijf huilen om afwezigheden